Waar moet ik beginnen? Ik heb totaal geen idee. Het is een wirwar van gedachtegangen in mijn hoofd. Eem storm die maar niet wil gaan liggen.
Ik ben al vaker tegen deze innerlijke muur aangelopen. Daardoor zijn relaties stuk gelopen, en heb ik mensen verder van mij af geduwd. Dat wil ik niet meer. Ik heb nu de allerliefste vrouw bij mij en ben daar ziels gelukkig mee, maar ben bang dat ik dat weer afstoot. En dat is wel het laatste wat ik wil.
Werk aan de winkel dus. Mezelf openstellen. Praten, en niet bang zijn voor reactie want zij is er juist om mij te helpen, en zodat we samen nog gelukkiger kunnen zijn.
Als er vroeger beter met mij was gepraat dan had ik het nu niet zo moeilijk, Maarja ik kan dat niet meer veranderen. Dat is het verleden. Wat ik wel kan veranderen is hoe het vanaf nu gaat. De toekomst ligt in mijn handen.
En dat valt me heel zwaar. Elke keer weer die keiharde bonk tegen de muur. Jaren hebben andere mensen (lees: professionals) mij getracht te helpen om die muur af te breken, maar nu is er 1 iemand in mijn leven gekomen, een ruim halfjaar geleden, die mij daarbij kan helpen. Een engel…
Ik zal me elf moeten openstellen en haar toe laten tot mijn diepste gevoelens. En dat vind ik heel moeilijk. Bang om weer gekwetst te worden. Net als toen ik kind was. Net als toen wil ik terug naar mijn eigen veilige plekje, waar niemand bij me komt en niemand me kan aanraken en zien. Als kind deed ik dat heel vaak. Met mijn favoriete knuffels. Soms lig ik in bed en ga ik met mijn gedachten terug naar dat veilige plekje. Als kind had ik vrij levendige fantasie, dat was mijn wereld. Mijn veilige plek waar niemand mij kon kwetsen. Veilig en vertrouwd.
En nu? Nu loop ik het liefst weg en ontwijk ik “moeilijke” gesprekken. En dat stopt vandaag. Ik ga niet meer weglopen en ontwijken. Ik pak de problemen aan en zet mijn schouders er onder. Ik moet een persoon bedanken voor het vinden van de opening in mijn innerlijke muur, heel erg bedankt Kea. De rest is aan mij, en ik weet bij wie ik moet zijn om te praten, Liek 😉
Een beter mens worden dan ik al was. Dat is mijn doel.
MetalWout
MetalWout ® 
Prachtig….
Mooi geschreven weer, vriend.
vergeet nooit dat iedereen tegen obstakels loopt die niet makkelijk te overwinnen zijn.
Het openstellen van je ziel, aan hen die jou willen maar vooral kúnnen helpen, kan nooit kwaad.
Zolang je denkt het alleen te kunnen terwijl je weet dat het gevecht tegen jezelf is, is niet goed.
Men reikt je de hand, win hun vertrouwen en vertrouw hen.
Waak ervoor dat je niet nogmaals kwijtraakt wat je zo dierbaar is.
Dank je vriend voor je mooie en lieve woorden 🙂
Mooi verwoord. Hoop dat t samen lukt om je genoeg vertrouwen in jezelf te geven en te kunnen delen. Heel veel sterkte ermee.